...again...

No tak, poczułam się jakbym dostała czymś ciężkim w głowę... ;/ ... Tak marzyłam o powrocie do pracy, realizacji swoich planów zawodowych i nagle wszystko prysło jak bańka mydlana w kolorach tęczy... Dlaczego? Otóż już tłumaczę, całkiem niedawno miałam komisję w ZUS'ie - czas najwyższy, w końcu na tzw. świadczeniu rehabilitacyjnym można pozostać maksymalnie do roku (z resztą, jak dla mnie wystarczająco) -, stawiłam się na wyznaczoną godzinę ze swoją dokumentacją medyczną - przybrała ostatnio na wadze, ja jej mogę jedynie pozazdrościć "krągłości" -, po czym Pani Orzecznik - z resztą bardzo sympatyczna, miła kobieta - zaprosiła mnie do gabinetu, przeprowadziła wywiad, "mały przegląd techniczny", po czym pisała, pisała, pisała, a na koniec usłyszałam: "do zobaczenia za dwa lata", a mnie po prostu zamurowało, wyszłam z gabinetu, spojrzałam na orzeczenie i przeczytałam: "...całkowicie niezdolna do pracy do 30.09.2014r." - co jest równoznaczne z całkowitym zakazem podjęcia jakiejkolwiek pracy... Moje marzenie prysło... Fakt: Wrzesień i październik to ciąg badań, wizyt u lekarzy specjalistów, pobyty w szpitalach i tak na przemian, krótko mówiąc z "białymi kitlami za pan brat", więc z pewnością nie miałabym możliwości podjęcia jakiejkolwiek pracy, gdybym nawet miała tzw. "zielone światło". Mimo tego gdzieś, w głębi serce tliła się nadzieja, wiara w to, iż choćby za pół roku będę szczęśliwą, pracującą, młodą kobietą, która spełni się zawodowo, będzie się rozwijać i w końcu wróci do nazywanej przeze mnie "normalności"...bez ograniczeń...

Cóż...jednak muszę jeszcze poczekać... "Ne quid nimis – nic ponad miarę" ~~Oliwia